Çöplükte Bir Aç Martı

Çöplükte bir aç martı Beyazı kirlenmiş Dargın bakışlı bir çocuk gibi Bulutları yok. Denizleri bitmiş Hapsolmuş gökdelenler arasına Çaresiz Kanatları düşmüş Ya açlıktan ölecek Yada taş ve betondan ibaret Koca şehrin pisliğini Yiyecek Hayal mi hürriyet? Özgür, alabildiğince denizlere uçup gitmek, dereler, göller, dağlar, çimenler, ormanlar, tarlalar şehirler aşağıda Gönlünün istediği yere gitmek Küçücük bir kuş bile olsa Değer mi pislik yiyerek yaşamaya? Aniden Uçtu martı Ümitsizce de olsa Kavuştu gökyüzüne Kendisi küçücük Yüreği kocaman Öpüştü bulutlarla Ha gayret Sonra iki oldular, beş on yüzlerce Binlerce onbinlerce çoğalarak Yan yana Aynı hayallerle Umut, ümit Yaşama inadıyla Dünyaları kat ettiler Ve sonunda buldular yurtlarını Küçücük bir kuş bile olsa Değer mi pislik yiyerek yaşamaya? Şimdi gökyüzünde martılar Uçsuz bucaksız beyaz bulutlar gibi Aydınlatıyorlar dünyayı Çünkü Hepsi Birer hürriyet.

İhanet

ah! bir kere açsa çiçekler güle oynaya sardunyam hüzün kokuyor papatyalar yasta mahzun bir güvercin yağmuru yırtık pırtık kalbim yaralı yalnızlığım gecenin nankör karanlığı gözleri uzak küskün bakışları kıyamet günü ağlayarak adını haykırıyor serçenin ümitsiz çağrısı karanlık bomboş odamdayım inadına her gece onu hatırlıyorum yıllardır ümitsiz bir firardayım masallara inanan çocuk hayalleri kuran küçücük bir kızdı onu bırakıp kaçtığımda

Ben bir eşkıyayım

memleketim Türkiyem en korkunç eşkıya olarak yemin ettim amerika, mamarika daha ne kadar düşman varsa mesela medya sizlere çiçeklerimi çiğnetmeyeceğim çünkü benim her çiçeğim bir memlekettir

Kurt Kanunu

kanı kan temizler insanı insan işte al eline silahı dinsizin hakkından imansız gelir düşen kurdu kurt yer ölüsünü köpeğin öldürene sürütürler sen köpek değilsin Memet ne dinsiz ne de imansız düşen kurdu kurt yer sen kurt değil insansın Memet düşeni kaldırırsın

Türkiye

devlet ana devlet baba işte geldin yol ayrımına gideceksin elbet yoluna eğer gidecek yolun kalmışsa

Ayrılık

yüzün eski bir türkü sevdalım, yarim biliyorum gideceksin elden ne gelir gideceksin resimlerini, mektuplarını hatıralarımızı büyüttüğümüz çiçekleri camdaki yağmurumuzu kayan yıldızımızı ter kokularımızı sararmış resimlerimizi bırakıp gideceksin kadınlığını, çıplaklığını kokunu ayak seslerini bırakıp gideceksin sevdalım yarim giderken kazağını almayı unutma uzaklar soğuk olur Irak'ın yetim çocuğu gözleri korkudan dehşetli kocaman o çocuğu biliyor musunuz? Anası gözleri önünde bombadan paramparça olan gece gündüz işkence gören babasının feryatlarını duyan o çocuğu biliyor musunuz? Kara kuru bir çalı gibi inadına Amerikan kurşunu gibi vurulan köpeğini asla yalnız bırakmayan o çocuğu biliyor musunuz? Hep dargın bakan yetim gözleri hep sisli masalsız, aç bilaç içimde hep ağlayan o çocuğu biliyor musunuz?

Yıldızları yiyen adam

anam gibi sevdalandım toprağına memleketimin bereketli doğurgan tek sevdiğim kadındı tarlaları öpüp kokladığım çocuklarım kır çiçeği öksüz bir tarla kuşu anasına hasret gece boyu ağladığında ben oradaydım gözyaşlarını duyardım karayel kavurup öldürdüğünde buğdayları bende ölürdüm bahar gelip hayat verdiğinde bozkıra bir memleket türküsü olurdum yağmur yağdığında tarlalara doya doya yağmuru içerdim bulutlar bozkır göğünde uçuşurken üstlerine biner bembeyaz yiğit bir at masallara uçardım dağlarda çoban ateşleri yandığında baştan aşağı bir eşkıya zalimlerin korkusu olurdum nerede bir bebek doğsa adını ben koyardım 'memleketim'

Aşk Eşkıyası

Güzel kız delikanlı kavak yeli nedir bilir misiniz? O, eser durur yüreklerimizde fırtına, kasırga ve korkunç eşkıya sende bir aşk eşkıyası ol dünyada ne kadar sevgi varsa aşk, sevda çal kendi adına sonra dağıt dünyaya güzel kız delikanlı kavak yeli dediliktir deli gibi sevmek çılgınlar gibi aşık olmak ölürcesine sevişmek ölüp ölüp dirilmek sevdiğini sevginle öldürmek çünkü aşk bir eşkıyadır.

Amerika bir çiçeği yenemedi

kocaman Amerika baştan aşağı bomba yok etti şehirleri, insanları yaşlıları, çocukları dağları, nehirleri kuşları, böcekleri çiçekleri... lakin adalet bu göremedi uzak bir dağın uzak bir yerinde yeniden açan bir kır çiçeğini

Aşık oldum

firarda bir bahar kuşlar avare inadına açmış çiçekler inadına rengarenk hülyalı bulutlar bal kıvamında meyveler ye yiyebildiğin kadar çakırkeyif çimenler müjde getiriyor kuşlar galiba ben aşık oluyorum dostlar

Sevgilimin Ağzı

sevgilimiz ağzı bayram şekeri ye ye bitmez sevgilimin ağzı bayram şekeri ebem kuşağı gibi rengarenk çiçek çiçek açar asla tükenmez sevgilimin ağzı bozkır güneşi tadında ballı tadına doyulmaz sevgilimin ağzı meyve bahçesi çilli kayısı, buğulu erik, sulu şeftali ye ye bitmez sevgilimin ağzı bir sevda türküsü söylüyor bayram şekeri gibi rengarenk bal tadında öpe öpe bitmez bayram şekeri yala yala bitmez

Umutlar Ölmez

memleketi ekmek lezzetinde hür kokusunda sevdalı elleri kocaman nasırlı bir bayrak gibi tutuyor karton pankartı 'emeğimizin karşılığını istiyoruz' dört çocuklu işçi Memet grev nöbetinde bekliyor bu kocaman zalim şehir ve gecenin nankör karanlığı bir yıldız kaydı sesi duydu memet gözleri uzak korkulu haykırdı 'parola' karaltı cevap verdi 'ekmek' 'işaret' cevap verdi 'emek' bahtiyar gülümsedi Memet 'Hoş geldin Hemşehrim' dedi. Onu sımsıcak bağrına bastı 'çoğalıyoruz kardeşim, şimdiden iki olduk'

Türk’ün Atı

O, beyaz yiğit atlar Suya düşen dolunayın şavkını içtiler Gece de Tarifsiz heybetli ve cesurdular Binlerce yıldır bozkırda Dörtnala uçuyorlardı Gözlerinde uçsuz bucaksız hürriyet Tarihe gidiyorlardı Uzun yelelerinde bulut bulut dalgalanma Savaşlardan dönüyorlardı Yeri göğü inletiyor, dağları sarsıyordu toprak sesleri Onlar Anadolu atlarıydı Başta Akıncı beyi Sağrılarında, alınlarında güneş Güneşe uçuyorlardı Bulutları, rüzgarları geçerek Sonra Çoğaldılar, yüzler, binler, on binler Tüm Anadolu toprağını kapladılar Anadolu baştan aşağı beyaz yiğit atlar Buğday tarlaları gibi Hürriyet ve istiklal Rivayet o ki, O yiğit beyaz atlar Dağı, taşı inleten toprak seslerine Mehmetçiğin postal sesi karışmış Vatanı korumaktadırlar

Bahar çiçekleri açmadı

Ne hazin Ve de korkunç Bu yıl memlekette Bahar çiçekleri açmadı Güneş güneşken Toprak dahi eski toprak Üstelik yağmur yağarken Bahar çiçekleri açmadı Anadolu’da Bu yıl İnadına O kadar naif, ince, kırılgan Ve dehşetli alıngan Bahar çiçekleri Canı istedi mi açar Ve canı hep ister Ama baharın canı çiçeklerse Birazcıkta insan ister İnsanlık kalmamışsa dünyada Çiçekler ne işe yarar

Çocuk ve Çiçek

Kır çiçeği Topraktan ve taştan çıkmış O çocuk için Çığlık çığlığa Aç ve yapayalnız Bozkırın ruhuna salmış köklerini Ve başka bir günden Açar yeniden Yeniden O çocuk için Masmavi gözlerinden Yüreğine gömer o çocuğu Dağları deler o çiçek Toprağı ve taşları Bir çığlık gibi Ve her bahar Açar yeniden Yeniden Dünyada çiçekler var oldukça

Eşkıya çiçek

bir çiçek yürüyor güneşe can evinden vurulmuş hürriyetle helalleşerek ayağında prangalar köle bir çiçek lakin dehşetli hülyalı ve ölüp dirilerek güneşe yürüyor yüreğinden vurulmuş bir çiçek hafiften gülümseyerek öptü son kez yıldızları bulutları yağmuru dağları ormanları kuşları öpe öpe doyamayarak hayatı Eşkıya gözlü çiçek

İnsan Şerefi

ölümse ölüm eğer yaşadığında düşürmüşsen yere insanlığından bir parça ölüm pahasına düşen ne varsa ayaklar altına elin ayağın tutarken düşeni alıp yerden yükseklere taşıyamıyorsan geri kalanlarının hiçbir değeri yoktur

Babam

mahzun yüzlü babam bakışları uzak sigarasına sığınmış kan ter içinde dokunsan ağlayacak alelacele giyiniyor sürgün ve kaçak yaslar giyinmiş anam gecenin nankör karanlığında ağladı ağlayacak ama biliyor babam eline aldı mı silahı çocukluğunu vuracak

Dünyayı Kurtaran Adam

ben kurtardıysam dünyayı sen de yapabilirsin arkadaş dert etme gülümse güller açsın yüzünde umudu yaşatmaktır yeryüzünde her gülümseme şarkılar söyle her kelimesinde buram buram sevda dört nala seviş utanma güneşe açıl çırılçıplak boşa gitmesin sıcaklığın aç kollarını iki yana dünyayı kucakla dağıt saçlarını ıslak ağzında doyulmamış öpüşler uç daldan dala Korkunç Eşkıya ol dünyada ne kadar güzellik varsa yağmala kendi adına dağıt onları insanlara deliler gibi sevmek olsun işin çılgınlar gibi aşık olmak ve yüreğini herkese dağıtmak bütün meyveleri ye oburca tadına vara vara ve her öptüğünde sevdiğinin ağzını bahar çiçeklerini hatırla hürriyettir sevmek ve dehşetli cesaret insanlara dokunmak çıplak ellerinle yüreklerini okşamak yaşama inadın sonsuz olsun dağları delip çıkan kardelen misali dünyalar kadar kocaman yüreğinle kavak yelleri essin deli gönlünde sevdalan alabildiğine tut, öp, kokla ısır hayatı minnetle ve merhametle dünya seni bekliyor

Yaşamak güzel şeydir

Ne büyük keyiftir yaşamanın tadına varmak baharı doya doya solunmak çok uzakta bile olsa bir çiçeğin kokusunu bile almak ne güzeldir yaşamak yaşlı da olsan hür ve dört nala bütün sevdaları tatmak ve sonra çiğnemek ekmeği oburca iştahlı zahmet çekerek kanter içinde çalışmak gevşemiş upuzun yatmak toprağın üzerinde bahtiyar ve cömert duymak hayatı

Yalnızlık

dehşetli kederlidir akşam üstleri ölüm gibi sessiz bir ses arar insan bir ayak sesi ne kadar uzaklardan gelse de bir insan sesi karanlığın içinde dayanılmaz bir hasret bir insan yüzü beklemek hayat boyunca kaybettiklerini düşünerek ıssızlaşmış bir yürek yalnızlıktan öldü ölecek meğer ne kadar uzaklarda kalmış o sevgili gözlerinde güneş gülüşü çiçek çiçek artık biliyor ne kadar hazin onu kucaklamaya kimse gelmeyecek

Hayatımız

yakında ilk yağmurlar gelecek baştan aşağı hayat yenilenecek ama insanlar işten eve gidip gelecek yakında bahar toprağa düşecek bir çiçek açacak kuşlar ve böcekler hür ve bahtiyar sevişip çoğalacak ama insanlar hep evden işe gidip gelecek

Hürriyet ve Memleket

Hürriyettir halkını sevmek ve dehşetli cesaretle memleket türküleri söylemek eğer sevdam değilse halk ve memleket toprağımda ekmek bereket inadına dağları delip yüreğimde açabilir mi çiçek? Hürriyettir memleketi sevmek ve dehşetli cesaretle uğrunda ölürüm diyebilmek

Çiçek Yiyen Adam

adamın teki korkunç aç yiyor dağları, ovaları ekin tarlalarını yağmur,geceyi, yıldızları, rüzgarı kuşu, böceği çiçeği dörtnala iştahlı obur adamın teki bozkırın taşını toprağını bile yiyor hasıh Anadolu'da ne varsa yiyor yiyor ama ben adamın teki bir türlü Anadolu'ya doyamıyor

Göz Yaşları

Tek aşkını kaybetmiş Yalnız bir adam Gözyaşları düşüyor dünyaya resimleri sararmış solmuş Yaşlı bir adam ilk aşkına ağlıyor küsmüş kendine ve aşk şiirlerine sararıp solmuş bir adam yağma edilmiş yüreği bir varmış bir yokmuş göz yaşları dünyaya düşüyor

Yakışıklı Adamın Kaderi

En büyük hayaliydi bir çocuğu öpüp mutlu etmek yakışıklı adamın ama kadere bakın ki, hep anneleri öptü çocukları Yoksul Adam ve Çiçekler Garibim yoksul adam hiç çiçek alamadı sevgilisine ama bir gün çıktı, karlara dağlara ve dünyaya günler,aylar eşeledi kazdı toprağı kainatta ne kadar çiçek varsa hepsini kucakladı binbir renk binbir koku onu görünce sevgilisi koşup boynuna sarıldı dağlar kadar kocaman çiçeklere bakmadı erkeğini öpüp fısıldadı 'Ne güzel ter kokuyorsun' sevgilim.

İhtiyar Erik Ağacı

O ihtiyar erik ağacı yine aldattılar kar yağarken bahar çiçeklerini açtı

İlk Aşkım

Sevgilim uça uça gelirdi bana... baharın bütün çiçekleri de gelirdi onunla çünkü sevgilim bahar çiçeklerini giyerdi ve saçlarında deli dolu bozkır bulutları yaz meyveleri tadıyla gözleri gülüşünde bal rengi güneş bana çocuk gibi gelirdi sonra gülümsedi ve dünyadaki bütün bebekler gülümserdi sonra elini verirdi hürriyetimi, ekmeğimi masallarımı, uçurtmamı çocukluğumu geri verir gibi bir ana bereketiyle hayatı öper gibi ağzımı öperdi yiğittim, cesur ve kahraman ona aşık olduğumdan ve bir gün bitti gözlerimde gitti binlerce aşk şiirleri okudum yazdım onu bulamadım

Çoğalacaksın

Ne kadar çok ve uzun yürürseniz O kadar gücümüz artar Artar dostluklar Omuz omuza Ne zaman sertleşir adımlarımız Başlar dik. Bu uzun yolda Titrer dünya Sonra eller birleşir Terli ve nasırlı Ne kadar sıkı tutarsan amacını Kardeşinin göğsünde tutar gibi Çoğalır, çoğalırsınız Ekmek ve hürriyet gibi Kutsaldır hakkını isteyen insan Kutsal ve helal Alın teri Ne zamanki yürürsünüz bu uzun yolda Çoğala çoğala Kucaklaşmış tek vücut. Tek hedef İnsanca yaşamak Vatanda Vatanseverler Güzel bir dünya bırakırsınız Çocuklarınıza Ekmek ve hürriyeti Çoğalta çoğalta

Bir Çocuk Ölse

Bir böcek ölse Ölür umutlarım Bir kuş ölse Aşklarım Bir çiçek ölse Ölür sevdalarım Bir çocuk ölse Masallarım, bayramlarım, oyuncaklarım Anam, babam, kadınım, yuvam, çocuklarım Umut ve hayallerim Merhametli Bütün dünyanın Sen, ben Hepimiz Ölümsüz

Amerika’yı boyarım

Ben resim yaparım Kızdım mı Dünyayı bile boyarım Her renk bir eşkıya Kocaman silahları var Mesela Kırmızı beyaz İki fırça darbesi Benzetirim Bush’a Amerika’yı bile boyarım Ama kapkara Dünyalar kadar kocaman Çiçekler kadar çok Eşkıya misali Dağlarda türküler yakan İnatçı ve yiğit Anadolu kadar merhametli Bereketli Ne çok rengin var Her şeyi boyadım severek Sevmek de laf mı? Sevdalanarak Yüreğimi dahi koyarak Ama Amerika, Avrupa Bomba Öldürünüz çocuğu Öksüz, yetim ve açtı Üşüyor, korkuyordu Son kez ağlamak istedi Doya doya Ne çok rengim var Ama hepsi çaresiz Ağlarken öldürülen Irak’lı çocuğun Göz yaşlarını boyamaya

Amerika ‘Öl’ diyor

Amerika öl diyor ya Ölelim Ama öleceksek Koynumuzda bir mektup olsun< Oğlumuza Aşk, sevda ve merhamete dair Amerika öl derse öleceğiz elbet Ama Anadolu’mda Ne güzel insanlar vardır Hür, kahraman ve yiğit Amerika öl emri verdiyse öleceğiz elbet Ama hakkımızdır Ölürken bile Bu topraklar, ekip biçmek Ekini yeşertmek Usul usul yaz yeli eserken buğday başaklarının Nazlı, kardeş Omuz omuza dalgalanışlarını seyretmek Ve tarlada öküzün yanında Eşeğin yeminde Koyunlarının sütünde Pişmiş ekmekte Bahçedeki yeşil soğanda Kızım Hasret’in yüzünde Memleketi düşünmek

Amerika

Çöktü karanlık Korkunç ve zalim Dünyamıza Amerika geçiyor Yüreklerimize basa basa Yıldız arıyorum gökyüzünde Görünürde bir ışık bile yok İnsan eti yemeğe devam Zulüm, kanlı bir bıçak umutlarımda Ne yana baksam boş Nereye koşarsan koş Karanlık yeryüzü Kim vurduya gidiyor dünya Hem de üç kuruşa Amerika ve Avrupa

Hain

Anadan doğma Türk oğlu Türk Ama dehşetli Amerikan Mart sonu Ne güzel açar bahar çiçekleri Hür ve yiğit Anadolu çiçekleri, Türk mü Türk Ama adam dehşetli Amerikalı Anadan doğma Türk ama Amerikalı Umurunda mı vatanı Ayağında kovboy çizmeleri Hain ve zalim Bir Türk Çiğniyor çiçekleri Hür ve yiğit Anadolu’yu Kovboy çizmeleriyle Bir çiçek bin bebek Bir bebek bin umut Anadolu İşte o Türk Kovboy çizmeli Sattı Anadolu’yu Toprağı, ormanı, tarlayı, ekini, gelini Bebeleri, böcekleri Ve çiçekleri Devam edecekti ihaneti Tam kazandığı anda Dolarlarını sayarken Küçük kızı yatakta Eğilip tam öperken Mağrur ve gururlu Hain ve zengin Küçük kızını öperken Dehşetli irkildi birden Kızı çiçek kokuyordu Hür ve yiğit Anadolu’nun

Bir Karış Toprak

Tam yüreğinden vurdular Alişan’ı. Anadan doğma çıplak, aç. Ve yoksuldu Üşüyordu Ama inadına erkek, cesur ve cahil Kahraman Uçsuz bucaksız Anadolu’da Bir karış toprağı bekliyordu Ve müthiş sınırsız, uçsuz bucaksız İnsan hayalleri kuruyordu Bu gün ben korurum vatanın bir karış toprağını Yarın oğlum korur Sonra torunum Torunumun torunu Çünkü vatan Karış karış topraktır Aç, çıplak silahsızdı Ama dehşetli bir inatla Bir karış toprağını bekliyordu Ve dünya eşkiyaları O gece İndiler Anadolu’ya Zalim, kıyıcı Ve merhametsiz Çiğnediler buğdayları, ezdiler çiçekleri Yaktılar yeryüzünü ve gökyüzünü Yıldızları, yağmurları, dağları, ovaları Tarlaları ateşe verdiler Öldürdüler, kuşları, böcekleri Hatta çiçekleri Ve Alişan anadan doğma çıplak Aç, yoksul, cahil Ve silahsız Siper etti göğsünü Bir karış toprak için İşte o vatandı Yüreğinden vurdular Alişan’ı. Tekmeleyip bir çukura bıraktılar. Ve kan. Şimdi Alişan’ın ölüsü Bir çukur toprağa sahip Beş, on avuç Ama o müthiş, sınırsız, uçsuz bucaksız hayaller kuruyor Hala On avuç vatanı var Oğlunun yirmi avuç olacak Torununun yüzlerce avuç Avuç avuç Karış karış vatan Aç, çıplak, silahsız Ama sonunda karış karış kazanılan Bir vatan

Papatya Kadınım

Gece gibi çöktü zaman Günler kısalıyor Niye geç kaldın Evimiz Yüreğimizde bembeyaz bir papatya Hatırladığımda Gelin gülüşün Çok mu yaşlandık Gece karanlığı gibi çöküyor Çaresizlik Ama görüyorum ben Çok uzaklarda kalsa da Bir yerde kadınım Papatya gibi bir yerlerde açıyor

Türkiyem

sevdalıyım Türkiye’me ekmeğine ve hürriyetine doğmuş her bebeğine ölümdür bırakıp gitmek eşeğini köpeğini kuşunu çiçeğini, böceğini kınalı eli boş böğründe gelinin terk etmek ne kutsal bir iştir bu memleket için ölmek sevdalıyım Türkiye’me paylaşılan bir ekmek gibi ve mübarek kanım, canım, evladım mehmet anam babam Türkiye’m şerefim, bayrağım sevdalıyım sana paylaşılan bir ekmek gibi

Maviş Oğlum Kaan

Bir insan nasıl bu kadar mavi olur Baştan aşağı çocuk Elleri bile gülümsüyor Masallara doymamış Bana bakıyor Yüzünde güvercinler Gökyüzü bulut bulut Yağmur yağıyor Bahar çiçekler meyve olacak Bir insan nasıl bu kadar çocuk kalır Uzansa yıldızları tutacak Burnunda zerdali çilleri Bal tadında güneşi yiyor Bir serçe gözlerinde Uçurtmalar uçuruyor Bayram şekeri elleri Anasını okşuyor Süt kokuyor Ekmek Bebek Ve çiçek Bir insan nasıl bu kadar hülyalı olur

Hasret Oğlum Murat

Yürümyeyi sana ben öğrettim Koşmayı ben sana Konuşmayı ben öğrettim Düşünmeyi sen bana Hasretin yürek yarası Bir damla gözyaşı Gurbet kokan diyarlar Sesini duysam nur topu gibi bir oğlum olur İşte yine bahar çiçekleri açtı pencerende Kirazları kim toplayacak Resmine baksam Maviler dolar odana Bir çocuk resmi yapmışsın Duvarda ellerin ne kadar da küçük Sımsıcak renkler gülücüğün Umudum dünyalar kadar Sesini duysam Bayram yeri olur yüreğim Eski bir ses türkü söylüyor Masallarımızda El ele tutuşmuş gidiyoruz Kaygısız ve hür evimize Rüyamda bile görsem seni Çocuklaşır gözlerim Memleketi ben öğrettim sana Dünyayı sen bana Sevmeyi Ekmeği, soğanı, çiçeği, böceği Kahırlı Anadolu insanını Bozkırı, bereket ve memleket Kocaman gözlü çocukları Sevmeyi beraber öğrendik Ben oğlumu çok sevdim Bir kere ağladı Gözlerim gitti Bir kavuşsak varya Erkek sözü Bağrıma basıp canım gibi kucakladığımda seni Baba sözü ağlamayacağım

Anadolu Anası

Anadolu Bir ana Kadının aslanı Acısı dünyadan büyük Ve ağzı baştan aşağı merhamet Hayret Gülümsüyor Şimdi bütün çocukları öpecek Saçının her teli başak Yüreği bereket Ve harman Elleri bereket Başında yazma Gelin elleriyle işlemiş umudunu Rengarenk Önce anası ölünce bir kuzuyu sarmış Onunla Kan davası Erkeği vurulduğunda Sarmış yarasını Yazmasıyla Gelin eliyle işlediği rengarenk Ve emek Kader işte Bebek öldüğünde de Çıplak vücudunu örtecek Yazmasıyla Ve yiğit erkeği gömülürken Genç kız hayalleri Yazmasıyla Göz yaşlarını silecek Şimdi bu yazma Kan, ölüm, gözyaşı Düğün ve gerdek gecesi Çırılçıplak hatıralar Sabır ve inat Hayat Ana kadar merhametli Ata kadar eski Gelinin yazması El işi Düğün, gelin çocuk Buğday, toprak, ekmek Bu ana Kocasız, çocuksuz, kuzusuz kaldığında Tek başına Her şey bitip her şey yeniden başladığında Anadolu’da Aslan ana Yetim kuzuya Kaybolmuş, kuşa, böceğe Çiçeğe kol kanat gerecek Yoksulluğa, acıya Aça Sonsuz sabır ve merhametiyle Her şeye inat Ana sütünü verecek Anadolu yüreği sevgi dolu Baştan aşağı ana Ve her çocuğu doğduğunda Yeni yazmalar işleyecek

KAYIP BEBEK

Sevdalı mı sevdalı Kocaman elleri kınalı Köylü Rıza’nın karısı Ayşe… Açlığa, yoksulluğa Ve zulme inat Bebeğini doğurdu Adı Zaiyat

Vurulmuş Tarla Kuşu

Vurulmuş Yaralı Bir anne tarla kuşu Yavrularını çağırıyor Sesi sıla gibi uzak Bozkırın sonsuzluğunda Akşamüstü kadar kederli Küçücük bir kuş Hasret ve sevdalı Yavrularını arıyor İnsanoğlu zalim avcı Onu yüreğinden vurmuş Şimdi ölmesini bekliyor

Irak

Mahzun yüzlü babam bakışları uzak sigarasına sığınmış kanter içinde dokunsan ağlayacak Alelacele giyiniyor sürgün ve kaçak Yaşlar giyinmiş anam gecenin nankör karanlığında ağladı, ağlayarak çünkü biliyor eğer babam eline aldı mı silahı amerika’yı vuracak

Amerikanca

Bir film oynatıyorlar Türkiye’de lakin Amerikanca tekmili birden otuz bir kısım hem de acımasızca Perde perde iniyor karanlık korkak ve zalim masallar anlatıyorlar çocuklarımıza Amerikanca Lakin mümkün mü? kim mani olacak işte köylü Rıza’nın karısı doğurdu doğuracak Yarın güneşte doğacak bebeğini kocaman elleriyle tuttuğunda köylü Rıza ne yaman bir gurur fakat en müthişi bebeğin adı Anadolu olacak

Millici

Rıza oğlu Mehmet yırtık pırtık kavruk Küçücük kalmış yüzü ama yüreği kocaman Bir yıldız kaydı bozkırın uzak alacasında bir köpek havladı kederli Anadolu da Rıza oğlu Mehmet rüyada unutulmuş çocukluğu deri kemik kalmış vücudu ama dehşetli korkunç duruşu Memleketi gibi nöbette memet yüzü küçük kalmış gözleri gözleri kocaman mavi Nasırlı elleri sımsıkı tutmuş tüfeği bir yıldız yansıması Anadolu’da Sesi duydu Memet Gözleri uzak Mavi Sordu Mehmet parola cevap geldi ‘Vatan’ memedin sesi tatlı gene sordu ‘işaret’ cevap gecikmedi ‘Hürriyet’ Müthiş bahtiyar ve gururlu ‘hoş geldin hemşehrim’ dedi Memet bağrına sımsıcak bastı yeni geleni demek sende bizdensin

ı

Yaşamak

Ne büyük keyiftir yaşamanın tadına varmak doya doya baharı solumak çok uzakta bile olsa bir çiçeğin kokusunu almak Ne güzeldir yaşamak yaşlı da olsan hür bütün meyveleri tatmak Sonra çiğnemek ekmeği iştahla kanter içinde çalışmak güle oynaya Gevşemiş, iyimser upuzun yatmak toprağın üzerine bahtiyar ve cömert duymak bereketi

Bir Çiçek

Bir çiçek yürüyor güneşe vurulmuş can evinden hürriyetle helalleşerek Anadolu’da eşkıya gözlü bir çiçek eşkıya misali, dağ ateşleri yakarak baştan aşağı hürriyet Yüreğinden vurulmuş bir çiçek hafiften gülümseyerek eşkıya oğlu eşkıya bizim çiçek Ölüp ölüp dirilerek öptü son kere yıldızları yağmuru, bulutları, dağları, kuşları öpe öpe doyamayarak hayatı son kez çiçek insanlara inat yürüyor güneşe hürriyete